بلاگ
گربه پرشین
شهریور
گربه پرشین
مترجم: دکتر محمودرضا اعتضادی
خصوصیات فیزیکی
گربه پرشین یک گربه با جثه متوسط تا بزرگ است که دارای بدنی متعادل و متناسب و قیافه ای شیرین است. این گربه، سر بزرگ و گرد، گوش های کوچک و دم نسبتا کوتاهی دارد. این نژاد در اصل یک پوزه کوتاه داشته که در طول زمان کم کم تحلیل رفته و با صورت همسطح شده است.
این گربه ها به دلیل پوزه کوتاه که سینوس ها و تنفس آن ها را تحت تاثیر قرار می دهد، مستعد مشکلات تنفسی هستند. علاوه بر این، گرد و غبار و چیزهای خرده ریز در داخل سوراخ های بینی آنها جمع می شود که باعث دشواری در نفس کشیدن آن ها می شود.
گربه های پرشین برای پوشش بلند و ابریشمی مواج خود مشهور هستند. در حالی که امروزه بیش از 80 رنگ مختلف از جمله سیاه، آبی، کرم و دودی وجود دارد. در حال حاضر، رنگ نقره ای یکدست، محبوب ترین رنگ برای این نوع از گربه می باشد.
شخصیت و خلق و خو
این گربه می تواند برای مدت های طولانی غیر فعال و بی حرکت باقی بماند و به دلیل این ویژگی “مبلمان با خز” نامیده می شود. با این حال، این شهرت نامناسب است، چون گربه های ایرانی بسیار باهوش و عاشق بازی هستند، اما کنجکاوی سایر گربه ها را ندارند.
یک گربه پرشین به عنوان یک همدم ایده آل است، به ویژه اگر شما به دنبال یک گربه شیرین و مطیع هستید. با اینکه این گربه بسیار مهربان است و از نوازش بدنش لذت می برد ولی از آن نوع گربه هایی نیست که شما را به خاطر توجه کردن، اذیت کند.
نگهداری
نژاد گربه پرشین نیاز به نگهداری قابل توجهی دارد. این گربه ها برای مرتب کردن موهای بلند و زیبای خود بعد از اینکه از تشک خواب خود خارج شوند نیاز به مراقبت روزانه دائم دارند. برخی از صاحبان این گربه ها موهای بلند آن ها را، مخصوصا در اطراف مقعد کوتاه می کنند تا با مدفوع برخورد نکند.
تاریخچه و پیشینه
گربه پرشین مدت هاست که در صدر جدول محبوبیت قرار دارد. این گربه در نمایش های سال های 1871 میلادی، زمانی که اولین نمایش گربه های مدرن در کریستال پالاس لندن برگزار شد، شرکت کرد. در این جشن، که توسط “هریسون واییر”، “پدر گربه تجملی” سازماندهی شده بود، بسیاری از نمایندگان این نژاد حضور داشتند و از آن سال، این نژاد به راحتی در بین نژادهای مورد علاقه قرار گرفت.
زمانی که انجمن (CFA) برای اولین بار شروع به جمع آوری سوابق کرد نژاد گربه پرشین اولین بار در سال 1871 در این انجمن ثبت شد)اگر چه گزارش شده است که اجداد پشمالوی گربه ایرانی در اوایل دهه 1500 در اروپا دیده شده است(. آن ها بر اساس اسناد و مدارک آن دوران که احتمالاً توسط کاروان های رومي و فينیقيه از پرشیا (در حال حاضر ايران) و ترکيه به این قاره آورده شده بودند.
همچنین به طور گسترده ای این باور وجود دارد که ژن نهفته موهای بلند به طور طبیعی در گربه هایی که در منطقه کوهستانی ایران زندگی می کنند ظاهر می شود. بعضی از این گربه ها در دهه 1600 میلادی توسط یک مسافر ایتالیایی به نام دلا وال (1586-1652) به ایتالیا وارد شدند.
دلا وال در نسخه خطی خود، گربه پرشین را به عنوان گربه خاکستری با موهای بلند و ابریشمی توصیف می کند. گربه های ایرانی بیشتری توسط نیکلاس کلود فابری د پایرسک، از ترکیه به فرانسه آورده شدند و بعدها توسط سایر مسافران به انگلیس آمدند.
در اوائل دهه 1900، گربه های ایرانی عالی ترین بودند. همه مردم دنبال گربه های ایرانی بخصوص آبی رنگ این نژاد بودند(مانند ملکه ویکتوریا که مالک دو تا از آن ها بود).
همچنین در دهه 1900، شورای حکومتی بریتانیا در مورد گربه های فانتزی تصمیم گرفت که گربه های ایرانی (و همچنین گربه های آنقوره و گربه های پشمالوی روسی) نباید صرفاً به عنوان گربه های پشمالو شناخته شوند و این سیاست تا به امروز ادامه دارد. نژاد گربه پرشین تا اواخر دهه 1800 به آمریکای شمالی وارد نشده بود، جایی که آنها به سرعت پذیرفته شدند.
همچنین تلاشی در ایالات متحده برای تثبیت گربه پرشین نقره ای به عنوان نژاد جداگانه ای به نام استرلینگ انجام شد اما رد شد و گربه های نقره ای و طلایی پشمالو، در حال حاضر در دسته نمایش گربه های ایرانی مورد قضاوت داوران قرار می گیرند. صرف نظر از رنگ گربه های ایرانی، یک چیز قطعی است و آن این که این گربه، یک گربه پر زرق و برق با شخصیتی عالی است.
برای تهیه غذای مخصوص گربه های پرشین از فروشگاه سیناوت دیدن فرمایید.
منبع: PetMD
